
Voor Woiski stond muziek op één, tot frustratie van zijn zoon
“Het tempo ligt lekker hoog” “Zo flist het snel van een voorgelezen krantenkop, die rept van ‘ontaarde negermuziek’, naar de live gespeelde...
“Je schijnt de meest intense dromen te hebben ergens tussen 3 en 5 uur ’s nachts. In de voorstelling ‘237 redenen om door te gaan’ die ik nu met Leopold Witte speel, noemen we dat het bange uur.”
“We houden ervan zware onderwerpen licht te brengen en spelen een gechargeerde versie van onszelf. Leopolds houding is: memento mori. Die van mij: carpe diem.”
“Die verschillende houdingen van Leopold en mij gaan wringen, en dat levert een persoonlijke voorstelling op die voor veel mensen herkenbaar is. Grappig en pijnlijk.”
Lees hier het hele interview.