Een intiem, confronterend, ontnuchterend en bovendien zeer geestig portret

26-02-2017

“Een intiem, confronterend, ontnuchterend en bovendien zeer geestig portret van twee mannen die ofwel de dood omarmen als deel van het leven of deze juist willen bezweren door allerlei doelen te stellen.”

“De voorstelling heeft in wezen niets en tegelijkertijd alles met dood te maken. Ze spelen ermee, schuren ertegen aan en vragen zich af wat het betekent.”

“De voorstelling swingt van begin tot eind en dat komt maar voor een klein gedeelte door de muziek. Lageveen en Witte zijn prachtig op elkaar ingespeeld en creëren hun eigen unieke melodie.”

Lees hier de hele recensie

Ook interessant

{/exp:ce_cache:it}