Inhoudelijke reactie op opiniestuk NRC

Op de opiniepagina in de NRC van zaterdag 25 mei 2024 doet publicist Liesje Schreuders een aantal uitspraken over onze voorstelling Café 749.
Café 749 gaat over het onzekere voortbestaan van een bruin café in een stad die steeds onbetaalbaarder wordt. We volgen het wel en wee van de kroegbaas, zijn dochter en een theaterdocent die samen met een groep stamgasten een musical maakt over het leven van Monne de Miranda. 
In de voorstelling laten we de daden en het inspirerende gedachtegoed van Monne de Miranda naar voren komen als spiegel van onze tijd. Daarmee wil de voorstelling de relatief onbekende De Miranda op het voetstuk zetten dat hij volgens ons verdient. 

De brief in de NRC richt zich op de scène over de moord op De Miranda in Kamp Amersfoort (1942) en het verwijt wordt gemaakt dat voor de voorstelling onvoldoende brononderzoek is gedaan.

Monne de Miranda is op een uitzonderlijk wrede manier doodgemarteld. In de scène wordt gezegd dat De Miranda bij aankomst in het kamp wordt opgewacht door een groep boze medegevangenen, waaronder Amsterdamse communisten. Medegevangenen hebben dit na de oorlog verklaard, onder meer op beeld (te zien in de documentaire Zoon van Mokum).

De biografie van Borrie over De Miranda, vormde de kern van onze research (kroegbaas Ben loopt er in de voorstelling bovendien mee rond). Ook het artikel van Van Colmjon hebben we natuurlijk gelezen. Het feit dat maar één iemand veroordeeld is als hoofddader voor de moord op De Miranda (Teun van Es) weerspreekt ons inziens de inhoudelijke strekking van Café 749 niet. Er is inderdaad veel onduidelijk over de moord, maar dat de solidariteit waar De Miranda zijn leven lang voor streed ver te zoeken was in zijn laatste dagen, staat voor ons buiten kijf. En daar ging de voorstelling over; het is een oproep tot radicale solidariteit, iets dat zo nodig is in tijden van polarisatie.