18-01-1988

‘De scènes, aaneenschakelingen van ontwapenende naive humor vol speelse dubbele bodempjes, steunen behalve op een speltehchiek (en een dictie!) zoals we die bij sommige grote gezelschappen nauwelijks nog aantreffen op een harmonisch, eveneens tot in kleinste details doordacht beeldconcept. Met de decors van Van Warmerdam, de inventieve en suggestieve aankleding van Leonie Polak en de muziek van Vincent van Warmerdam, puur toegespitst op de theatrale functie binnen de voorstelling zelf, groeit de voorstelling daarmee uit tot anderhalf uur totaaltheater op een helaas eenzaam niveau.’
 

{/exp:ce_cache:it}