‘Koortsige droom over letterlijke scheiding van hoofd en lichaam’
‘Zelf typeert susies haarlok de voorstelling als 'een bizarre zoektocht van een vastgeroeste geest naar zijn verwaarloosde lichaam, zet u schrap voor een kaleidoscopische achtbaanrit'. Dat is 'De man die zijn hoofd afzette' inderdaad: een koortsige droom, dan weer een vindingrijke nachtmerrie, maar steeds geestig en levendig, zowel in muziek als in het sobere maar trefzekere projectiespel met Antons uit karton geknipte wanen en herinneringen.’
’Met als hoogtepunt een formidabele en ontroerende drumsolo tegen het eind. Tjalling Schrik zit daar als een hallucinerende onderzeekapitein Nemo achter z'n bekkens en trommels, een grimmig vogelmasker over het hoofd, en gaat daar toch eventjes in verrukkelijke roffelgalop - wat een doortastende drummer, wat een vervreemdende en romantische compositie.’