Het Vrije Volk

‘Mexicaanse Hond fantastisch’ 
‘De Wet van Luisman is een sterke en hechte voorstelling, waarin luchtige humor en bitter cynisme elkaar afwisselen.’ 
‘In hoog tempo wisselen de scènes elkaar af. Een paar running gags (grappen die voortdurend door het geheel heen lopen) zorgen voor de verbinding van de scènes.’ 
‘Hoewel de dialogen het belangrijkste onderdeel van De Wet van Luisman vormen, zijn de voor het grootste deel life gespeelde muziek en het multifunctionele decor eveneens van hevig belang voor de voorstelling. Is het decor op het ene moment de schoolklas, in de volgende scène is het – zonder één enkele verandering – een ruig berglandschap dat door een rivier doorsneden wordt.’ 
‘Eenvoudige maar doeltreffende en vooral slim bedachte visuele grappen – een ingelijste foto van een geweer is een geweer – vormen een mooie aanvulling.’ 
‘Al even eenvoudig maar doeltreffend is de muziek van De Mexicaanse Hond: de musici slagen erin hun groep te laten klinken als een half symphonie-orkest, aangevuld met twee fanfares en rockband.’ 
‘De Wet van Luisman is in één woord: verbluffend. En dan te bedenken dat ik “slechts” een try-out zag…’