Trouw

‘Wet van Luisman is leuk theater’ 
‘Wie De Mexicaanse Hond een beetje gevolgd heeft, weet wat hem te wachten staat. Veel muziek (Thijs van der Poll en Vincent van Warmerdam) met een heel eigen stijl, niet rijmende verzen, gezongen verhalen eigenlijk, absurde scènes en als een klein rood draadje een verhaal met steeds onverwachte wendingen. De humor ervan wordt bepaald door het strak en onverstoorbaar doorspelen van een rol of type met een bepaalde karaktertrek, zij het luiheid, domheid, drift of iets anders.’ 
‘Had Graniet, het programma van twee jaar geleden, nog een duidelijk verhaal, De Wet van Luisman is meer fragmentarisch van opbouw. In een abstract decor van groen, grijs, blauw en geel beschilderde achterdoeken zijn de spelers gehuld in groene pakken die qua snit modern aandoen, maar qua kleur en design veel gemeen hebben met de bekende camouflagekledij.’