De Telegraaf

‘Orkater belicht de schaduwzijde van passie’ 
‘Dit verhaal wordt in de ik-vorm verteld door August Willemsen die als vertaler van Trevisan als geen ander thuis is in diens zwartgallige universum. Zo verwonderlijk is dus niet dat een auteur in dit stuk zijn debuut als acteur maakt. Hij blijkt een charmant verteller, die de juiste stops maakt om de spanning te verhogen. Hij is heel alert, persoonlijk aanwezig in zijn vertellersrol. En nog persoonlijk als hij even daaruit stapt in een bespiegelend, schijnbaar onïngestudeerd, gesprekje met Ria Marks.’ 
‘Maar de personages die door Dic van Duin en Ria Marks neergezet worden, mogen er ook zijn. Zij verbeelden in korte, gedreven scènes hoe de liefde tussen man en vrouw vergiftigd raakt tot het een lijdensweg wordt.’ 
‘De gepassioneerde en grillige dansbewegingen van Berghuijs en Brave staan daarmee in fel contrast. Ze houden de herinnering wakker aan de verleidelijke zoetheid van de liefde, als een vlammend lichtpunt, waartegen de verbittering alleen nog maar zwarter kan afsteken.’ 
‘Die contrasten worden nog eens geaccentueerd door de muzikale begeleiding op viool en gitaar van Stiles en Van der Poll.’