‘Onbekommerd dollen, met Loes Luca voorop’
‘De musici staan eerst keurig op een rij, zoals het een ‘big band’ betaamt. En zodra ze die toeters aan hun lippen zetten, zwoelt, kwaakt, tettert, scheurt en schalt de muziek door de zaal. Om ineens ruimte te laten aan een piano of een fluitsolo die zacht kreunend wordt aangevuurd door de collega’s.’
‘Het verhaal wordt er met zwier en brutaliteit doorheen gejast. Het ene decordoek na het andere daalt uit de nok, de grappen volgen elkaar in hoog tempo op en je vraagt je af wie de gehaaide kleedster is die Luca in minder dan een minuut in een ander kostuum helpt.’