Ground Floor is troostrijk, hoopvol en een tikje surreëel

De meerstemmige ha-ha-ha’s en gezongen teksten zijn humoristisch en ontroerend tegelijkertijd. De heldere samenzang, de onvoorspelbare klankcombinaties en de consistente muzikaliteit van de acteurs maken van Ground Floor een theatraal concert met invloeden uit klassieke en elektronische muziek. Er ontstaat geen soundscape maar een soundspace, doordat de benedenverdieping van het ongedefinieerde gebouw alleen lijkt te bestaan bij de gratie van de zangerige niet-rijm. Door zich de onbegrijpelijke situatie eigen te maken, transformeren de egoïstische individuen tot een hechte, begripvolle groep mensen. Troostrijk, hoopvol en een tikje surreëel.

Wortels tekst wordt gedragen door Bruijs’ compositie waardoor de toeschouwer zelf invulling kan geven aan de betekenis van de woorden. Zo staat de begane grond misschien wel symbool voor een situatie of een lichaam waarin je vastzit of gedachten waar je niet uitkomt. Soms voel je pas dat je leeft op het moment dat je pijn voelt of ongemak ervaart. Ground Floor is een pleidooi voor het accepteren van pijn, voor het aangaan van het leven en daarmee voor het mogelijk maken van verandering.