Het gesprek met Annelinde Bruijs & Maartje Wortel op Opium Radio 4

5-2-2024 - Annemieke Bosman

Maartje Wortel: “Ik vond het wel mooi om de personages te laten zoeken naar wat dan pijn is en hoe ze dat samen moeten oplossen. Je probeert elkaar te bereiken en dat je niet eens doorhebt waar je jezelf in bevindt.
“Als je geen pijn toelaat, dan ben je niet in staat tot verandering. Dat zit ook heel erg in de musical: dat iedereen vastzit in het gebouw, in zichzelf, in de muziek, in de tekst, in een eigen verhaal. Ze kijken niet hoe er eruit kunnen. We weten niet wat we aan het doen zijn, hoe vinden we de diepere laag? Hoe maken we contact? Dat is het meest pijnlijk en dat ziet je nu in alles terug.”

Annelinde Bruijs: "Volgens mij moeten we niet de wereld schoonpoetsen en pijn wegwerken en daar wilden we een musical over maken. Een musical doet dat wel, vind ik, die maakt de wereld behapbaar en bevestigt wat we kennen, in verhaallijnen en muziek. Dus om te zeggen, wij maken ook een musical en dat doet in bepaalde manier het tegenovergestelde, dat vonden wij spannend."
“Wat ik vaker doe ik mijn werk, is dat iedereen een eigen solo-melodie heeft, die door elkaar gaat lopen. Iedereen bewandelt een eigen eiland en dat dat samen soms toevallig heel harmonisch samenkomt en soms heel dissonant."
“Proberen jezelf te vatten in details in wat je bent, maar dat is het nooit. Het prachtig en nooit genoeg. Dat heeft mij geïnspireerd om muziek te maken dat best een kleine bandbreedte bespeelt. Het is niet zoals een musical of een opera, of de klassieke versies ervan, dat het zo hoog en laag mogelijk gaat als je maar kan, zo triest en zo bombastisch, het is allemaal een beetje samengeperst, alsof het eigenlijk zo puur en klein mogelijk, alleen maar die denkruimte is.” 

Ook interessant

{/exp:ce_cache:it}