‘De voorstelling wil een doorkijkje geven in een hermetisch afgesloten gemeenschap. In kale, licht absurde dialogen klinkt voortdurend argwaan en ongemak door. Belangrijk zijn vooral de onderliggende verhoudingen, die nogal seksueel geladen zijn: verlangen, lust, vreemdgaan.’
‘De acteurs zelf zijn overigens prima en voelen zich zo te horen thuis in deze kale, klare taal. Vooral Dewispelaere en Van de Wijdeven geven elk woord net een extra zetje mee.’