‘Van Warmerdam bouwt de voorstelling op als een glashelder mechaniekje. Al is het uitgekiende simplisme behoorlijk verraderlijk. Elke conversatie, die zich in weinig woorden voltrekt, opent weer nieuwe valkuilen. De droogkomische situatiegrappen werken aanstekelijk, vooral vanwege hun wrange randje.’
‘Een van de ongeschreven wetten van dit dievencollectief lijkt ook een stelregel voor de schrijver en regisseur: dis je een verhaal op, dan doet er niet toe of het gefantaseerd is of niet. Als het maar geloofwaardig verteld wordt, en we er met open ogen kunnen intuinen.’
‘Het Gelukzalige is theater zo absurd en ongrijpbaar als een schilderij van Magritte.’