⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Ontroerende voorstelling boordevol fijne kwinkslagen en mooie details

Theatermakers Jasper Stoop en Simme Wouters brengen een ontroerende ode aan alles wat er net zo goed niet had kunnen zijn, en toch van waarde is.

Edo Dompelmans weet het zeker: het kopieerapparaat dat op een dag voor zijn kringloopwinkel stond, is zijn oude aardrijkskundeleraar, meneer Bodart. Dat weet hij omdat meneer Bodart hem geen aardrijkskunde leerde, maar ‘lesgaf in de details’. In kijken, slordig zijn en afscheid nemen.

In de hedendaagse fabel Het nut van Edo Dompelmans wordt de nutteloze mens op een prachtig voetstuk gehesen. De monoloog werd op de première gespeeld door Jasper Stoop, die de rol alterneert met medemaker Simme Wouters. Edo werpt zich op als beschermer van alles wat afgedankt of vervangbaar is. De tragiek is dat hij zichzelf daar ook onder schaart.

Eigenlijk wilde Edo ruimtevaarder worden. Maar hij steeg in niets boven zichzelf uit, het leven overkwam hem, hij stelde bij, en zo werd de ruimtevaarder uiteindelijk kringloopmedewerker.

In de afgedankte spullen rondom hem gaat Edo oude bekenden herkennen: het strijkijzer is zijn vader, de kruimeldief een oude klasgenoot, een televisie de verpleegkundige van zijn moeder. De tweedehands spullen worden waardevol, hij weigert ze nog te verkopen. Na jaren vooral naar zijn voeten te hebben gestaard, neemt hij het heft in eigen hand en komt op voor het waardeloze, dat daarmee meteen weer begeerd wordt. In een prachtig chanson verdedigt Edo zijn inboedel tegen de grijpgrage buitenwereld.

Het nut van Edo Dompelmans is een ontroerende voorstelling, boordevol fijne kwinkslagen en mooie details. Het is een fenomenale ode aan alles wat er net zo goed niet had kunnen zijn, en daarom juist van waarde is: details, randvoorwaarden, kunst. Het zijn de zachte verhuisdekens die je beschermen tegen de stoten die het leven uitdeelt: ze hoeven er niet te zijn, maar god weet dat ze het leven fijner maken.