Fragmentarische superpitch waar iedereen gezien wil worden

“Powerhouse van het gezelschap is acteur Melvin Aroma, die meermaals de show steelt. Dat begint al tijdens de superpitch. Zingend – praten doet deze diva niet – introduceert hij zichzelf en zijn talenten, verheft daarbij zijn middelmatige bestaan (hij houdt van shoppen met zijn moeder, is vakkenvuller bij de Dirk) tot een volwaardige opera.”

“Ook het decorontwerp van Ruben Wijnstok maakt indruk. Richting het eind van de rit valt een knalblauw doek uit de nok van het theater. Het dijt langzaam tot een ballonvorm uit. De gehele cast verdwijnt onder deze giftige kwal en duwt van binnenuit met de handen tegen de stof, die vanaf boven wordt beschenen door een lichtgevend aureool. Het verbeeldt prachtig hoe we keihard ons best doen, maar voortdurend verstrikt raken in eindeloos proberen. Hoe we vaak falen, al gloort er altijd een beetje hoop.”

“Wat volgt: een rits dagtaken, opgedreund als Spinvis-boodschappenlijst. Je krijgt het er benauwd van, verzuipt haast in al dat pertinent opvullen van je dagen. Of je wordt op zijn minst geconfronteerd met een flinke dosis fomo.”