
Met associatieve, esthetische beelden wordt in ‘Orchestra Soledad’ een dissociatieve stoornis theatraal gemaakt ⭐️⭐️⭐️
“ongrijpbare dialogen, mooie, zorgvuldige beelden”
"(..) Jip van den Dool die als Antonius een krachtig personage neerzette en, wellicht door zijn bijdrage aan de bewerking, met zoveel diepte speelde. Ook Amarenske Haitsma steeg uit tussen de bomen van het Amsterdamse bos, doordat zij in haar rollen Calpurnia en Lucius de aandacht van het publiek op een natuurlijke wijze opeiste, zonder dominant te worden."
Lees hier de hele recensie.