Het soloprogramma ‘Kopzeer aan die waanzee’ van Jim van der Woude is eigenlijk met niets te vergelijken. En als het dan moet (wat natuurlijk niet zo is, maar wat misschien als een soort verduidelijking kan dienen voor hen, die er niet bij waren) deed het nog het meest aan een tekenfilm denken. Een mannetje dat, zonder tekst, vreemde dingen tegenkomt op zijn pad. En, net als in een tekenfilm, lijkt alles te kunnen.
Het mannetje spreekt vrijwel niet, maar drukt zich uit door kreten. Ter verduidelijking voor hen die er niet bij waren, kun je ook zeggen dat het ging om een combinatie van mime en hoorspel effecten middels een geluidsband.
Nee, zij die er niet bij waren, gisteravond in de grote zaal van de schouwburg, zullen via mij maar moeilijk een inzicht kunnen krijgen in wat ze nou eigenlijk gemist hebben.
Schimmenspel
Je kunt dingen noemen, zoals een schitterend schimmenspel van een man die naar bed gaat, slaapwandelt, opstaat, zich scheert en zich douchet. Je kunt het hebben over een fietstochtje met bewegende achtergrondprojectie en getekende vogeltjes met geschreven woordjes als “twiet. Je kunt iets zeggen over al die honderden visuele grappen, over die geluidseffecten, waar van der Woude synchroon op moest reageren (kloppen op de deur, kraken van de deur, het knersen van voetstappen in het grind), over het primitief aandoende ritme van alleen slagwerk als fascinerende ondersteuning.
En dan het decor, dat aanvankelijk onder bergen doek verborgen zat. Het meubilair dat in een vertekend perspectief uit alleen draadwerk bestond dat de contouren aangaf.
Jim van der Woude, eens lid van Hauser Orkater, later van De Horde, heeft een geweldig programma gemaakt. Ook poppenspel elementen ontbraken niet, zoals zijn gevecht met een hond en de twee kegelvormige mannetjes die met hun ‘mondjes’ werelden van intenties uitdrukten. En ten slotte een warrig nummertje echt poppenspel met schoenen en lappen. Jim van der Woude bereikte fantastische resultaten.
Tradities
Het leek of alles kon, alsof alle ‘theatertradities; die in koor stonden te roepen dat zoiets nog nooit vertoond was, met een hoonlach door Van der Woude de mond gesnoerd weren. Maar dat moet je zelf gezien hebben.