“Smachten in de telefoonhoorn”
“Het strijktrio echoot haar woorden in onheilspellende klanken, soms pesterig, licht pizzicato, soms zwaarmoedig, net als de blik van de vrouw.”
“Regisseur Olivier Provily heeft uitstekend begrepen dat alles draait om het grillige tempo van de taal. Ria Marks, die de vrouw speelt, golft door haar woorden.”
“Publiek is voyeur van een laatste liefdeskreet, dat gegeven stemt ongemakkelijk maar is tegelijkertijd opwindend.”
“Het wekt grote bewondering dat Marks in staat is het beeld van een zakkerige, charmante rijke man op te wekken, met slechts een telefoonhoorn als tegenspeler.”
“Er is goed nagedacht over het samengaan van vormgeving, muziek en taal.”