Speciale aandacht moet uitgaan naar de muzikale ondersteuning. Zowel in de musicalnummers als in de subtiele sfeergeluiden blinken ze uit. De muzikanten wisselen van instrumenten en hebben duidelijk plezier. De koptelefoons zorgen ervoor dat geen instrument ongehoord blijft.
Na afloop merk ik dat de voorstelling indruk heeft gemaakt op het publiek. De ene helft van de gesprekken gaat over de gekregen geschiedenisles. Ook al zijn we bijna allemaal Amsterdammers, bijna niemand was op de hoogte van wat De Miranda voor de stad betekent heeft. De andere helft over de huidige woningnood. Zowel over het gebrek aan huizen, als over het gebrek aan betaalbare huizen.
Orkater heeft opgeroepen tot actie, het publiek heeft geluisterd. Ik hoor mannen praten over hoe er meer gekraakt moet worden. “Kraak of anti-kraak, wonen is wonen. Als de huizen maar gevuld zijn.” Maar tussen praten en doen zit een hele wereld. Deze voorstelling zal het verschil niet snel maken, maar het kan ons wel laten beseffen dat we niet machteloos hoeven te staan tegenover de commercialisering van onze lieve stad.