Roerend kwikzilver en mix van rauwe rouw en muzikale theatertaal ★★★★★
“En een juweel van een voorstelling, die je met een weldadig gevoel voor de kern van scheef getrokken verhoudingen door de ellende heen...
de Volkskrant
23-03-1987
‘Het is haast onvermijdelijk dat de muziek van de woorden bij zo veel instrumentale muziek in de verdrukking raakt. Ondanks de zorgvuldige orkestratie. De beeldende kracht van de taal wordt meermalen door de muziek overstemd. Deze symfonie van klanken roept dan ook eerder dan de beelden en de intensiteit, de atmosfeer op die Dylan Thomas’ meesterwerk zo bijzonder maakt.’
