NRC Handelsblad

‘Onnozele kinderen vol weemoed bij Mexicaanse Hond’ 
‘De toon van de voorstelling is kinderlijk naïef en daarom heel grappig, maar zoals de Onnozele kinderen uit de bijbel worden vermoord, zo is de kinderlijkheid gedoemd ten onder te gaan aan volwassenheid.’ 
‘Alex van Warmerdam, die letterlijk en figuurlijk Onnozele Kinderen ontwierp, ontpopt zich tot een bijzonder dramaturg. Meer dan in zijn voorgaande toneelproducties heeft hij greep gekregen op zijn uitbundige fantasie.’ 
‘Alex van Warmerdam treedt op als schilder. Op een groot doek schildert hij in forse vegen een neo-figuratieve voorstelling: een omgevallen stoel, een gebogen mannenfiguur en een soort venster, dat ‘de vrouw’ wordt genoemd. Gedurende de voorstelling brengt hij veranderingen in dat schilderij aan, vooral in de mannenfiguur die bijna abstract wordt. Aan het slot verschijnt die uit grove vlakken bestaande figuur ook nog in levende lijve op het toneel; het blijkt de willens en wetens bedrogen echtgenoot van de ‘wellustige vrouw’ te zijn.’