Leeuwarder Courant

‘Knappe, dwaze show van ongewoon ensemble’

Door Sytse Jan van der Molen 

Men kan niet zeggen dat de directie van de Harmonie zich neerlegt bij de handicap die de grootscheepse verbouwing voor dit seizoen betekent. Met veel fantasie was donderdagavond de Nieuwe Zaal door een trapsgewijs opgebouwde stellage met rijen stoelen veranderd in een gezellig theatertje waarbij zowel hoog als laag een goed zicht had op de speelruimte plat op de begane grond. Dat goede zicht was ook wel nodig, want er is in dik twee uur enorm veel gebeurd tussen de voorste rij stoelen en de achterwand met boven de poort: “Hauser Orkater”. Veel te zien dus en veel te horen trouwens ook. 

 
Een tijd terug maakte een zogenaamd Hauserdieet ook in ons land veel opgang. Wel, een soort showdieet, maar dan voor zwartgalligen en piekeraars werd hier opgediend door :Hauser Orkater, waarbij men in het tweede woord een samentrekking mag zien, waarschijnlijk, van: orkest en theater. Het was een uitermate vrolijk dieet, dat van Dick Hauser en de zijnen (met elkaar een klein dozijn), die onder de vleugels van “Harlekijn Holland” (dat is Herman van Veen: altijd bereid experimenten een kans te geven) met verrassend talent veel kostelijke kolder hebben geschopt. En veel mooie muziek gemaakt ook.

 
Et valt moeilijk dit ensemble (met uitsluitend jonge en piepjonge mensen) ergens onder te brengen. Het sterkst deed het mij nog denken aan “Funhouse” met “horror”, maar dan wel met een veel sterkere parodistische inslag. “Hauser Orkater” beschikt over een stel artiesten die muzikale en vocale nummers zonder moeite afwisselen met clownerie, mime, slapstick, cabaretachtige toestanden, variété, noem maar op. Het ene ogenblik gave close-harmony in Simon en Garfunkelstijl, het andere een vermakelijke imitatie van een Amerikaanse bokser. De ene minuut een pracht van een parodie op de lefschopperige rock & rollers uit de jaren ’50 (een hoogtepunt), de andere met suggestieve spokenmuziek trefzeker voorbereide griezelscènes met een bewonderenswaardige Monster van Frankensteinsuggestie (eveneens een top). Nu eens een uiterst professionele pianosolo van Gerard Atema, uitmondend in een breed opgezet en boeiend combonummer, onmiddellijk daarop een parodie op een sentimentele Duitse plantenkweker, die even is weggelopen van het Schlagerfestival van dikke Thomas deze week in Kerkrade. En dan plotseling weer een zich in een drumorgie stortende slagwerker, die waarlijk beklemmend een aanval van razernij suggereert.

 
Er zaten ook wel minder geslaagde nummers tussen, waarbij de geest even afwezig is geweest toen ze op het programma werden gezet, maar een luiduchtig in zijn koffer rommelende clown of de krankzinnige scène met de padvinders en de welpen aan het slot (en wat daar weer als slot op volgde!) maakte weer veel goed. Instrumentaal heeft de groep heel wat in zijn mars en er is terecht dan ook serieus gepopmusiceerd. Zo is het geen wonder, dat een redelijk opgekomen publiek van merendeels dezelfde lichting als de onvermoeide makers van de show zijn plezier over deze ongewone avond van een vreemdsoortig ensemble niet onder de stoelen stak. Als de Harmonie mettertijd weer een grote zaal heeft moeten die Orkaters hun bezoek vooral herhalen.