‘‘In deze bewerking geeft het personage Oroonoko kritiek op het verhaal dat Aphra Behn heeft opgeschreven op basis van één korte ontmoeting, omdat zijn leven nooit zo mooi had kunnen lopen. Zijn kritiek maakt het thema actueel. Aan slavernij is immers niets romantisch.’‘
‘‘Koorachtige, meerstemmige zang wordt afgewisseld met Surinaamse uithalen, ondersteund door prachtige composities van Hueting. Dit contrast werkt goed, zeker doordat zowel actrices als muzikant loepzuiver meerstemmig zingen.’‘
‘‘Het acteerwerk ijzersterk. Grant vertelt als Aphra Behn op een zachte manier over haar herinneringen, maar is als kapitein die Oroonoko verkoopt net zo hard. Als de verliefde Imoinda weet Van Mulier zowel Oroonoko en de plantagehouder als het publiek te betoveren. Tijdens de vluchtscène – waarin decor, muziek en spel perfect samenkomen – presenteert Scheepers zichzelf met onheilspellende dans, klanken en gezichtsuitdrukkingen als een soort bezetene op het podium.’‘