
Floor Houwink ten Cate en Naomi Velissariou zetten met hun versie van Atropa theatrale middelen in om de macht te breken van de taal van de machthebber. Dat begint veelbelovend, met een grote rol voor de muziek van Joost Maaskant en Jimi Zoet. Gaandeweg rijst de vraag of de vrouwen het gaan redden, als hun stuk steeds meer in dienst lijkt te komen van de tekst van Tom Lanoye.
Lanoye baseerde zich op de stukken over de Trojaanse oorlog van Euripides en trok daar onder meer enkele speeches bij van de Amerikaanse president George W. Bush en diens minister van defensie, Donald Rumsfeld, ten tijde van de ‘war on terror’. Hij smeedde een smakelijke tekst met een groot gevoel voor beeldspraak en veel ruimte voor het ritme van de taal.
Zijn tekst eist de aandacht op in inhoud en vorm – een uitdaging, lijkt me, om die te spreken en een uitdaging om die in te bedden tussen alle andere betekenisgevende elementen in een theatervoorstelling.