Als de situatie vraagt om te schreeuwen, schreeuw!

Wildfire ontsteekt vanuit een woedeaanval en laait op tot een muzikale trip. De nieuwe voorstelling van Orkater is een zomer lang te zien in het Amsterdamse Bostheater.

Aan het begin van de avond staat Benni op een parkeerplaats tussen de metershoge bomen van het Amsterdamse Bos. Ze voelt zich eenzaam en rouwt om haar vader die er niet meer is, terwijl het gezin waar ze onderdeel van uitmaakt verder gaat met het leven. Benni begrijpt het niet en stopt met praten. Ze gromt en miauwt alleen nog maar naar de anderen en de situatie escaleert. Het gezin rijdt weg. Zonder Benni.

“Ze blijft alleen achter en verliest zichzelf in een driftbui”, vertelt Nina Polak die het script van de voorstelling schreef. Wildfire is geïnspireerd op het beroemde prentenboek Where the Wild Things Are van Maurice Sendak. “Benni raakt de grip op de realiteit kwijt en de wereld om haar heen verandert.” Het is dan dat de monsters uit het bos zich laten zien.

“De monsterwereld is een heel andere wereld met een eigen logica”, zegt Polak. De monsters feesten en dossen zich uit om niet te hoeven omgaan met wat ze echt voelen. Het zijn figuren die realiteit uit het oog verloren zijn en Benni sluit zich bij hen aan. Ze gaat namelijk ook uit de weg wat ze voelt en projecteert haar emoties op de wereld. “Haar pijn komt samen met de pijn die je op haar leeftijd kunt voelen om alles wat er mis is in de wereld. Ze maakt zich druk over dierenleed en de bio-industrie, het klimaat, haar toekomst. Het is actueel, maar tegelijkertijd is dit ook klassieke Weltschmerz.”

“Het is een magisch verhaal, waarbij je theatraal groot kunt uitpakken. Het past ook goed bij de sfeer van een zomeravond.”

Hoe de surrealistische monsterwereld vorm krijgt ligt in de handen van regisseur Belle van Heerikhuizen. De werkelijkheid wordt losgelaten en het Bostheater is niet langer het betonnen podium, dat als je kijkt met een beetje fantasie altijd al wel iets wegheeft van een parkeerplaats. Het verandert in een magische plek. “In Where the Wild Things Are komen verschillende werelden samen, dat vond ik goed passen op deze plek die eigenlijk ook een samenkomst van werelden is. Een theater midden in het bos, maar ook in de buurt van de stad. Een podium dat eigenlijk een betonplaat is, maar wordt omgeven door de bomen”, zegt ze. “Het is een magisch verhaal, waarbij je theatraal groot kunt uitpakken. Het past ook goed bij de sfeer van een zomeravond.”

Van Heerikhuizen ziet in Benni een ‘oergevoel van eenzaamheid’ dat samengaat met een angst om niet begrepen te worden. Toch gaat Wildfire in haar ogen meer over samenzijn, dan over alleen zijn. In het bos ontstaat een gevoel van saamhorigheid waar ook het publiek zich onderdeel van kan voelen. “Het gevoel dat we allemaal kunnen samenklonteren in een storm”, zo noemt Van Heerikhuizen het.

“Ze verlangt naar die ruigheid in plaats van altijd maar doen alsof.”

Het gevoel wordt versterkt als de uitgedoste jonge acteurs samen zingen en muziek maken. Componist Jimmi Hueting sluit aan voor de muziek in de voorstelling en de negenkoppig cast op het podium neemt zelf de instrumenten op om van Wildfire een muzikale ervaring te maken. “Ik wilde een rauw geluid met veel gitaren, lage tonen en drums. De onrust die Benni in zich heeft, komt tot uiting in de instrumentale sound”, vertelt Hueting. “Live op het podium gaat het echt ontploffen.”

Hij merkt op dat Benni, nadat ze woedend achterblijft, eigenlijk hiernaar op zoek is: “Ze verlangt naar die ruigheid in plaats van altijd maar doen alsof.” Toch moet Benni gaandeweg ontdekken hoe ze echt uiting geeft aan de emoties die ze wegstopt. Door met de monsters te zijn, leert ze dit ook. “Vanuit haar machteloze woedeaanval komt ze op een gegeven moment tot de ontdekking dat ze iets in de melk te brokkelen heeft en zelf verantwoordelijkheid moet nemen”, zegt Polak. Wildfire kan als een aanmoediging worden gezien om grote emoties niet weg te stoppen, maar ze te uiten, stelt Van Heerikhuizen. Dat hoeft niet altijd rustig en beschaafd. “Als de situatie vraagt om te schreeuwen, schreeuw.”