Nina Polak: “Tja, verbinding… Mijn werk gaat eigenlijk steeds over schipperen tussen autonomie en verbinding. Zoiets leent zich ook goed voor drama: mensen die heel graag dingen willen en het lukt niet. Dat is toch waarvoor we kijken.”
Korte pauze. “Weet je: deze thema’s zijn zó universeel. Dit zit in bijna alle fictie. Individu wil bij een groep horen, het lukt niet. Mensen zijn onderdeel van een groep, proberen zich los te maken, het lukt niet. Dat is zó basic, en dus ook zo nietszeggend. Daarom vind ik het zo lastig om te zeggen waar het stuk over gaat. Wat mij betreft gaat het net zo goed over woede, boosheid, ik wil de hond prikken met een vork en alles opeten. Een kind met onbeteugelde driften. Dat vind ik ook interessant. Het wordt hoe dan ook een wilde bedoening.”
Foto Nina: Hessel Stuur
