
“Op een subtiele manier slaagt Van Warmerdam erin om relevante maatschappelijke thema’s tussen de gestoorde theaterervaring te smokkelen: racisme, de mislukking van de multiculturele samenleving, familiaal geluk én familiaal geweld.”
door Jan Pieter Ekker
"Het stuk, dat gaandeweg steeds meer bizarre wendingen neemt, behoort tot zijn beste werk."
"De absurdistische toon doet elk opwellend medeleven een beetje schiften in een onbehaaglijk lachen. Elk opluchtend geestigheidje wordt een ogenblik later genadeloos gecounterd door een huiveringwekkend schrikbeeld."
door Loek Zonneveld
Twee families leven op voet van oorlog. Als op een dag de zoon van de ene familie – tegen de zin van zijn vader – toenadering zoekt tot de andere familie, is dat het begin van een noodlottige ontwikkeling.
De intriges worden in Bij het kanaal naar links rustig opgebouwd. Toeschouwers worden vrijwel meteen op het verkeerde been gezet, zodra Arnold Meijerbeer ten tonele verschijnt in een (verzonnen) legeruniform. Zijn monoloog doet denken aan de jaren dertig, maar niets is minder waar. De voorstelling toont juist een toekomstbeeld, waarin twee families de laatste blanken van de stad zijn. Voortplanting zou handig zijn, ware het niet dat de families elkaar het licht niet in de ogen gunnen.
Er ontvouwt zich een soort Romeo en Julia-verhaal, waarin niet de liefde, maar voorzetting van het blanke ras centraal staat. De voorstelling speelt met etnische spanningen, openlijk racisme, gevoelens voor blanke superioriteit en meer thema’s die een gevoel van ongemak veroorzaken.
première 17 maart 2011 (Antwerpen) 12 april 2011 (Haarlem)
tournee maart t/m april 2011 (België) april t/m oktober 2011 (Nederland)