
“Alex van Warmerdams drama blinkt uit in kortaffe, bitse dialogen, kale woestijntaal voor geharde mensen. Het is een zo duidelijk herkenbare, unieke stijl dat je snel vergeet dat zijn personages ook lyrisch kunnen uitweiden. Zo schoon, zo zuiver, zo geestig.”
“Zijn nieuwe toneelstuk is in vele opzichten weer briljant.”
“Pierre Bokma tilt alles nog een treetje hoger, hij geeft vlees en bloed aan de hoekige teksten. Wat een speler is hij en wat een geluk dat hij Van Warmerdam heeft gevonden.”
“Tina de Bruin en Katja Herbers zijn opmerkelijk sterk.”
“De popband speelt lekkere gitaarmuziek met een jaren zestig sound, in de oudste Orkater-traditie.”
“Multi-maker Alex van Warmerdam (...) houdt nu eenmaal van verhalen waar het bloederige bizarre vanaf druipt. Of deze horrorhumor nog niet verwarrend genoeg is, trakteert Van Warmerdam het publiek ook nog eens op een sprookje zwart als trekdrop, dat steeds meer in de knoop raakt.”
“Hoewel de acteurs allen grandioze kameleons zijn, maakt vrouw Bokma in haar blauwe jurk toch het meest indruk. Zelden zo’n angstaanjagende ijskoningin ontmoet. Van Warmerdams keiharde maar juist daarom verschrikkelijk komische teksten rollen genadeloos uit haar mannenmond.”
“Drie gruwelijke familieminiatuurtjes (...) alles draait om horror in het huisgezin.”
“Of hij nu een bloeddorstige slager speelt, een dominante moeder of een vunzige oom, Bokma lijkt zich uitstekend thuis te voelen in het vervreemdend universum van Van Warmerdam. Z’n speelstijl grenst aan het ironische, zonder dat hij van zijn personages karikaturen maakt. Dat luistert nauw.”
“Uitgebeende dialogen, onverwachte gebeurtenissen, bizarre beelden, ze horen bij de eigenzinnige stijl van theatermaker Alex van Warmerdam. Zijn verwrongen werkelijkheid lijkt iets te zeggen over die van ons, er knipogend commentaar op te geven.”
Dat de meeste figuren worden voortgedreven door haat, wanhoop of andere donkere gevoelens, doet niets af aan de komische toon van De Verschrikkelijke Moeder. Hilariteit en -een beetje- melancholie zijn continu voelbaar.
Een bloederige moord onderstreept de boodschap nog maar eens: soms is het familieleven nou eenmaal gruwelijk.
première 11 september 2005 in de Stadsschouwburg Amsterdam
tournee september t/m november 2005