
Waar pleinen – en hun terrassen – zich ook uitstekend voor lenen: mensen kijken. Iedereen houdt ervan naar anderen te kijken en zich in te beelden wie die ander is. In Eiland komen dan ook allerlei stadse types voorbij, zoals kantoorklerken, studenten, zwervers, moeders met hun kroost, enzovoort. Soms komen ze met elkaar in contact. Meestal blijft ieder op zijn eigen eiland.
De voorstelling bevat weinig tekst, maar des te meer choreografie en muziek. Er wordt gespeeld met stadse, alledaagse geluiden. Hier en daar klinken de invloeden van jazz. Eiland is ernstig én komisch, bevreemdend én herkenbaar.
première 25 maart 2005 in de Toneelschuur in Haarlem
tournee maart t/m juni 2005