Herman heeft zeker sterke punten. Hij kan bijvoorbeeld zonder briefje boodschappen doen en toch de pindarotsjes niet vergeten. Toch is zijn vrouw Marjoke niet gelukkig. Als afleiding volgt ze een studie optica. En ze is er goed in: ze bedenkt een telescoop waarmee je het heelal tien keer dichterbij kunt halen.
Marjokes telescoop zou op veel vragen antwoord kunnen geven, ware het niet dat een wetenschappelijke ‘astrofluim’ de telescoop - met verpakking en al - de ruimte heeft ingeschoten. Er zit niks anders op dan dat Marjoke samen met haar begeleider, professor Punt, naar het heelal afreist. Een reddingsactie die vierenhalf jaar zal duren.
Dat gaat Herman te ver. Maar wat heeft meer waarde? Die felbegeerde carrière of de liefde? Wanneer Marjoke het antwoord vindt, is het te laat. De reis is een verschrikking, de capsule benauwend. Al voelt Marjoke zich intellectueel tot Punt aangetokken, fysiek walgt ze van hem. Dat breekt haar op. Voor een goede afloop is het echter al veel te laat.