
“Nederland is goed in mime. Dat blijkt duidelijk uit deze voorstelling. Met de kleinste middelen wordt er dus zonder tekst een prachtige wereld gecreëerd, waarin man en vrouw elkaar ontomoeten, kennen en verliezen.”
“Superieur spel van beide. Mooi aangekleed en prachtig slot.”
“Orkater verbluft met bekemmend drieluik.”
“Dit is nieuw en ander theater, en een voorstelling die aan alle kanten klopt. Prachtig in haar eenvoud, episch ondanks de aanwezigheid van woorden, en schitterend uitgevoerd.”
Valse Wals (1998)
Ze leren elkaar kennen in een broeierig havencafé. De serveerster werkt al jaren in deze kroeg. Ooit had ze nog de droom daar de ware tegen te komen. Na avond aan avond dronken zeelui te bedienen, begint ze de hoop aardig op te geven. Totdat hij binnenkomt! Ze tasten elkaar af, beducht al te veel geheimen prijs te geven of onverwachte klappen op te lopen. Een spel van uitdagen en afweren volgt. En uiteindelijk de ongebreidelde passie.
Bankstel (2000)
Jaren later treffen we de man en de vrouw aan in een doorzonflat, waarvan de gordijnen ‘s avonds angstvallig gesloten zijn. De verveling heeft toegeslagen, de relatie bevindt zich onmiskenbaar een aantal fases verder. Hun passie heeft plaatsgemaakt voor verstikkende gewoontes. Het onvermijdelijke bankstel is de ring waarin hun sleetse machtsstrijd wordt uitgevochten.
Zucht (2002)
Op hun oude dag is hij koppig, zij eigenwijs. Ze zeulen met de bagage van jaren, waardoor het steeds moeilijker wordt om nog vooruit te komen. Ze bewegen trager en trager terwijl de wereld steeds sneller aan hen voorbij trekt. Samen moeten ze de stadsjungle trotseren. In een wereld vol gevaar en lawaai raken ze verstrikt in het doolhof van hun wederzijdse afhankelijkheid.
première 8 april 2004 in De Vest in Alkmaar
tournee april t/m juni 2004. (Het drieluik was ook op internationale festivals te zien.)